05 listopada

Teraz jest na to najlepszy moment.

Cześć, Kochani!

Muszę przestać robić postanowienia, że będę dodawała więcej postów, bo wtedy ewidentnie mi nie wychodzi. Mam dwie prace, studia i zaczynam praktyki od poniedziałku – no nie ma lekko, ale ponieważ mój dzisiejszy wpis jest o działaniu TERAZ, to postanowiłam sama zastosować się do swojej rady – bo jak wiadomo, dawać je jest zawsze łatwo.

Są rzeczy, które byśmy zrobili w życiu inaczej albo zrobili je W OGÓLE. Czas płynie, a my go marnujemy, robiąc coś, czego nie lubimy, tkwiąc w toksycznych relacjach, nie spełniając marzeń.

Jak zakładałam bloga, to w głowie miałam jedno zdanie, które gdzieś przeczytałam u zwyczajnej dziewczyny na Instagramie. Brzmiało „Zacznij TERAZ, bo to najlepszy moment. Pomyśl sobie, gdzie będziesz za rok, jeśli zaczniesz dzisiaj”. Tak właśnie powstało moje małe dziecko, z którego jestem dumna.

Nieraz odkładałam coś w czasie, na przykład zerwanie. A, bo teraz święta, to nie będę zrywała przed świętami. Po Nowym Roku. Ale w sumie ma zaraz urodziny, głupio tak przed urodzinami. Jutro już na pewno z nim zerwę. Kurde, dzisiaj jednak nie dam rady, on mi z kwiatami przychodzi, nie będę jędzą… I błędne koło się kręci, a Ty jesteś coraz bardziej nieszczęśliwa i brniesz w to tak, że później jeszcze ciężej to zakończyć. Znasz to?

➤Chodzi Ci po głowie założenie własnej firmy, ale wciąż się wahasz?

➤Chcesz wyjechać do Hiszpanii i zacząć nowe życie?

➤Chcesz nareszcie zacząć hodować jedwabniki?

➤Chcesz rzucić fajki albo iść na fitness?

Po prostu TO zrób.

Nigdy nie będzie świetnego, wprost wymarzonego momentu, na podjęcie tych działań, bo wiecznie coś wypada.

Życie jest jedno i bardzo nie chcę, żeby brzmiało to, jak ci wszyscy coachowie, z których w Internecie jest pełno, ale jak człowiek się nad tym zastanowi… no to na co czekasz? Mózg niestety jest w stanie wymyślać tak kreatywne wymówki, że aż sama jestem w szoku.

Jak śpiewał ŚP. Rysiek Riedel „Chwila, która trwa, może być najlepszą z Twoich chwil”, więc uczyń życie takim, jakie chcesz, by było.

I ten wpis nie jest doskonały, mogłabym w nim naprawdę wiele zmienić, ale wiem, że jak zacznę go dopieszczać, to nic z tego nie wyjdzie, bo wiecznie coś nie będzie mi się podobało.

A Ty co chcesz zrobić, ale jeszcze się wahasz? Podziel się swoim doświadczeniem. Życzę Wam miłego weekendu i do następnego!

Czytaj więcej »

11 października

Jak czytać więcej książek?

Czytanie – jedni kochają, drudzy nienawidzą. Wszyscy słyszymy o kampaniach czytelniczych, które mają nas zachęcić do spędzania czasu z lekturami, by pogłębiać swoją wiedzę i uczyć się nowych rzeczy. Cała Polska czyta dzieciom, Noc Bibliotek czy nawet Czytam sobie. Według danych zebranych przez Narodową Bibliotekę, w 2020 roku książki czytało 42% osób, co daje wzrost w porównaniu z poprzednimi 6 latami. Myślę, że to może być zasługa pandemii.

Niektórzy chcieliby czytać szybciej i więcej, bo na rynku jest przecież tyle cudownych książek, że nie wystarczy na nie wszystkie życia, więc byłoby świetnie, jakby można było przeczytać chociaż część. Inni uciekają, gdzie pieprz rośnie, gdy słyszą zdanie „Poczytaj o tym/wiesz co, ostatnio czytałam fajną książkę i mogę Ci polecić/podeślę Ci artykuł do przeczytania”.

Osobiście lubię czytać, czytam bardzo szybko – choć czasem przyznam, że przez dwa tygodnie nie przeczytam żadnej strony, to po tym czasie łapię takiego bakcyla na czytanie, iż zdarza mi się przeczytać 5-6 książek pod rząd. Czytam od dziecka, liczyłam w tamtym tygodniu, ile czasu zajmuje mi książka mająca 400 stron. 4h10min. Moim zdaniem to bardzo dobry wynik.

Jak szybciej czytać książki?

1. Miej książkę zawsze ze sobą – teraz jest to o tyle łatwe, że zawsze masz przy sobie smartfona. Jest bardzo dużo bibliotek internetowych, takich jak Legimi, Empik Go, IBUK. Tak naprawdę wybór zależy od Ciebie. Jeżeli nie lubisz czytać na ekranie, noś ze sobą książkę (ja na przykład nie lubię wydań kieszonkowych, więc staram się ich unikać).

2. Audiobook to też książka – wolisz słuchać, niż czytać? Zawsze możesz puścić sobie audiobooka do treningu, podczas jazdy autobusem, samochodem czy podczas zwykłego spaceru albo nudnych zajęć.

3. Nie zmuszaj się do czytania książek, których nie lubisz. Nie musisz czytać Pana Tadeusza czy książek wojennych, gdy już oddałaś swoje serduszko romansom albo kryminałom. Tak jak wspomniałam, uwielbiam książki, ale czytanie czegoś, co nie jest w moim guście, to dla mnie katorga. Nieraz nie dokończyłam czytania przez to, że drażnił mnie styl pisania autora lub autorki. Nie ma co się zmuszać.

4. Czytaj przed snem – to skuteczna forma relaksu, która ułatwia zasypianie. Mięśnie się rozluźniają, a Ty unikasz patrzenia w ekran (nawet kiedy czytasz na czytniku, to nie musisz go podświetlać).

5. Bardzo chcesz czytać, a wszystko i wszyscy wokół Ci przeszkadzają? Ustal sobie limit stron, które musisz przeczytać, choćby niebo Ci spadło na głowę (no dobra, może jest kilka wyjątków od czytania) albo limit minut. Na przykład dzienne czytanie przez 10-15 minut. Czym jest te kilka minut w ciągu dnia? Nie śpiesz się, zero presji. To Tobie ma to sprawiać przyjemność.

6. Sprawdź, czy umiesz czytać dwie książki jednocześnie. Jedna Cię znudzi? Cyk, przeskoczysz szybko do następnej.

7. Co roku organizowane są wyzwania czytelnicze, np. na lubimyczytać. Wyglądają w ten sposób, że jest lista książek do przeczytania, np. książka z owadem w tytule, czerwona okładka, tytuł zawiera nazwę miasta, której autorem ma moje imię itp. Sama jeszcze nie próbowałam, bo trochę się boję, że trafię na gatunek, który mnie zniechęci do całego wyzwania.

8. Zapisuj sobie książki warte uwagi na listę, szukaj nowości. Zawsze mam listę książek, którą chcę przeczytać i co jakiś czas ją aktualizuję.

Skąd brać darmowe e-booki i audiobooki?

Przede wszystkim z biblioteki. Wolisz czytać e-booka? Biblioteki mają kody do Legimi, dzięki czemu możesz czytać za darmo. Ja też mam kod polecający do Legimi (bardzo sobie chwalę tę platformę) i gdybyś potrzebowała, to masz 30 dni czytania za darmo, o ile nie posiadałaś wcześniej abonamentu.

Ja nic z tego nie mam, bo mam numer w Play, więc to już mi obniża koszt.

Gdzie tanio kupować książki?

Taniaksiazka.pl, czytam.pl, livro.pl, niePrzeczytane.pl, Allegro.pl, Swiatksiazki.pl. Dodatkowo polecam antykwariaty, kioski albo grupy na Facebooku, gdzie ludzie sprzedają praktycznie nowe książki za bezcen. Widzę, że w marketach też się pojawiają. Trzeba szukać i polować, na pewno każdy znajdzie coś dla siebie.

A Ty lubisz czytać? Masz jakieś rytuały związane z czytaniem? Książka papierowa czy e-book? Pogadajmy!

Czytaj więcej »

19 września

21 rzeczy do zrobienia jesienią.

Ja swoje, a życie swoje – miałam dodawać więcej postów, a okazało się, że nie dodałam nic przez trzy tygodnie. Na swoje usprawiedliwienie mam życie w ciągłym biegu i dojeżdżanie 400 km do pracy do Gdyni. Mam nadzieję, że w ciągu miesiąca sytuacja się ustabilizuje.

Jesień. No nie przepadam za nią, dopada mnie wtedy nostalgia, nie chce mi się wstawać z łóżka, a pogoda nie zachęca do aktywności. Od paru lat moja jesień wygląda w ten sposób, że nie wychodzę z domu jak nie muszę, a łóżko i książka stają się moimi najlepszymi przyjaciółmi.

Dlatego w tym roku postanowiłam coś zmienić i stworzyłam listę 21 aktywności, które można robić jesienią, by nie zwariować. Dodatkowo jako prezent dla Was, stworzyłam grafikę z listą, którą można pobrać za darmo. Powieś ją na lodówce i odhaczaj punkty po kolei, uprzyjemnijmy sobie tę jesień!

Trochę czasu nad nią siedziałam i może nie jest długa, ale to zawsze dobra alternatywa dla siedzenia pod kocem.

Lecimy.

1. Zrobienie kawy dyniowej. Ja ostatnio dorwałam w Starbucksie i powiem szczerze, że dobra, ale za słodka.

2. Znalezienie jarzębiny i włożenie jej do wazonu.

3. Zrobienie lub kupienie do mieszkania jesiennych dodatków. W KiKu, Pepco, Home&You są już wiewiórki, jeże, świeczniki – warto się rozejrzeć.

4. Wykonanie zdjęcia, które w 100% oddaje jesień.

5. Pójście na grzyby. Sama byłam trzy tygodnie temu, ale zbiory nie były satysfakcjonujące.

6. Zamarynowanie dyni w słoiku lub zrobienie z niej dżemu.

7. Przeczytanie innego rodzaju książki, niż zazwyczaj.

8. Wykonanie samodzielnie świeczki, która kojarzy się z jesienią.

9. Odwiedzenie farmy dyniowej (być może zrobienie sesji).

10. Obejrzenie filmu, którego akcja dzieje się jesienią.

11. Zrobienie syropu z cebuli na przeziębienie.

12. Zasianie w donicy lub kupienie jesiennego kwiatka. Ja planuję kupić wrzosy.

13. Zrobienie cydru jabłkowego lub grzańca.

14. Kupienie sobie ciepłego swetra.

15. Ozdobienie paznokci jesiennym motywem. Na moich paznokciach już są listki i lisek! (ale przydałaby im się renowacja, dlatego zdjęcie z internetu :D)

16. Przygotowanie kostiumu na Halloween. Nawet, jeśli nigdzie się nie wybierasz, to możesz spróbować utworzyć stylizację.

17. Zrobienie zupy dyniowej lub ciasta dyniowego.

18. Znalezienie twórczego, rozwijającego zajęcia na jesienne wieczory – układanie puzzli, nauka języka, postcrossing, tworzenie makram, nauka hand letteringu, origami.

19. Zaproszenie przyjaciół i robienie wieczorków z grami, jedzeniem (np. jednego weekendu przyrządzanie dań włoskich, innego meksykańskich, każdy przynosi coś od siebie).

20. Wywołanie zdjęć i powklejanie ich do albumu.

21. Zrobienie własnej nalewki (z gruszek, śliwek czy nawet z kasztanów!). Teraz jest na to dobry moment, bo nalewki muszą trochę leżakować. Na zimę będą jak znalazł.

Tak jak wspomniałam, stworzyłam listę do wydrukowania. Myślę, że to dobra zabawa i fajny sposób, by zmotywować się do dalszego działania. Do tego pięknie wygląda.

Czego Twoim zdaniem zabrakło? Może sama masz listę, z której będziesz korzystała? Pogadajmy!

Czytaj więcej »

27 sierpnia

Jak radzić sobie z samotnością?

Hej, Kochani! Ostatnio zapowiedziałam, że będę dodawała więcej wpisów, po czym blogger mi się zepsuł i zdjęcia nie chciały mi się ładować - to sobie dodałam dwa wpisy tygodniowo! No ale wracam, jestem po urlopie w Wiśle, więc zaczynam z nowymi siłami. :)

Samotność zwykle kojarzy się ze smutkiem, przygnębieniem. Chyba każdy z nas kiedyś ją odczuwał – choć wokół było wielu ludzi, miało się poczucie bycia niezrozumianym. Samotną osobą może być ta, która właśnie bryluje wśród znajomych na uczelni czy na imprezie; samotnym można być w związku na odległość, a także będąc osobą starszą – chcę napisać, że samotność nie wybiera i każdy, niezależnie od wieku, statusu społecznego, płci, religii, koloru skóry, orientacji seksualnej, może czuć się osamotniony. Człowiek wychodzi wtedy z założenia, że jest pozostawiony sam sobie, nie ma na kogo liczyć, nie ma znajomych ani przyjaciół.

Kiedyś wiecznie czułam się samotna – nie miałam znajomych, byłam nielubiana i jakoś nie kwapiłam się do kontaktów z ludźmi. Później poznałam nowe osoby i przyszło mi do głowy, że po prostu wcześniej źle trafiałam, bo były za duże różnice charakterów, priorytetów i oczekiwań w relacjach.

Jakie czynniki odpowiadają za poczucie samotności?

Na pewno niskie poczucie wartości, powodujące strach przed kontaktami z innymi. Lęk przed tym, że nie jest się wystarczająco ładnym, bogatym, mądrym (wstaw dowolne). Strach przed odrzuceniem, przed tym, że ktoś zawiedzie albo że zostanie zawiedziony przez nas. Przyczyną samotności bywają: zmiana miejsca zamieszkania, pracy, rozstanie, utrata bliskiej osoby, depresja, brak umiejętności interpersonalnych, trudna sytuacja w domu rodzinnym.

Jakie są skutki samotności?

Nie tylko przyczyną samotności, ale i skutkiem może być depresja. Alkoholizm i inne uzależnienia także się do tego zaliczają. Sen jest mniej wydajny, zmęczenie w ciągu dnia większe, a dieta uboższa. Samotne osoby nie wykonują ćwiczeń fizycznych lub wykonują ich znacznie mniej. Niskie poczucie wartości może się pogłębiać.

Jak radzić sobie z samotnością?

Mega ważne jest to, by nie uzależniać swojego szczęścia od innych osób. Samemu także można się bawić, rozwijać i wcale nie trzeba mieć do tego 20 przyjaciół i udanego związku. Poniżej przedstawiam kilka sposobów na poradzenie sobie z samotnością.

Nie biczuj siebie za to, że odczuwasz samotność – to nic nie da, a po co się obwiniać? Samowspółczucie dla siebie jest istotne, masz prawo czuć się samotnym, ale to nie znaczy, że jesteś gorszym człowiekiem. To tylko stan przejściowy.
Spróbuj znaleźć sobie hobby – masz dużo czasu, więc dlaczego masz nie spróbować czegoś, co od dawna chodzi Ci po głowie? Zorganizuj sobie czas wolny, zamiast siedzieć i rozmyślać. To zajmie Twoją głowę i skierujesz siłę na inne myśli. A może znajdziesz kogoś, kto także ma takie hobby, np. na jakiejś grupie w internecie? Tego jest mnóstwo!
Jeżeli masz warunki finansowe i mieszkaniowe, spraw sobie zwierzę. Nie zastąpi człowieka, ale pomoże z poczuciem samotności. Nie bez powodu mówi się, że pies to najlepszy przyjaciel człowieka. Nie stać Cię/nie masz warunków? Spróbuj zgłosić się do schroniska jako wolontariusz.
A skoro mowa o wolontariacie… Nie tylko zwierzęta mogą poprawić Twój stan – zastanów się nad wolontariatem w domu spokojnej starości lub czymś podobnym. Spędzisz czas z ludźmi, będziesz czuć się potrzebnym, nawiążesz nowe znajomości, a przede wszystkim spotkasz osoby takie jak Ty, samotne, które potrzebują kontaktu z innymi. Ponadto zrobisz coś dobrego i trochę zapełnisz czas wolny.
Poczytaj o samotności, wejdź na forum lub grupę na Facebooku, która zrzesza takie osoby. Podzielisz się doświadczeniem, zobaczysz, jak to wygląda z perspektywy innych osób, a może nawet kogoś poznasz? Warto próbować.
Idź do kina, przeczytaj coś, odwiedź muzeum, teatr, zagraj w grę, poszukaj w mieście ciekawych graffiti – sztuka rozwija, chodzenie samemu do takich miejsc jak kino nie jest wstydem, wręcz przeciwnie, pozwoli Ci chłonąć jak najwięcej i skupić się w stu procentach tylko na tym.
Ubierz się ładnie, ułóż włosy, umaluj – to poprawi Twoje samopoczucie. Czasami, kiedy czułam się samotna, robiłam właśnie to i wychodziłam z domu, wtedy od razu lepiej się czułam. Schludny wygląd polepsza nastrój. A może nawet poznasz kogoś na spacerze?
Wyłącz telefon – a przynajmniej media społecznościowe. Scrollowanie instagrama, gdzie wszyscy mają udane życie, milion przyjaciół nie jest najlepszym pomysłem. Pamiętaj, że tu pokazywany jest tylko ułamek rzeczywistości. Staraj się obserwować profile, które prowadzą autentyczne osoby, mające gorsze dni i które są nieidealne.
Umów się ze znajomym albo z kimś z rodziny na kawę. To powinno zmniejszyć uczucie pustki.
Zapisz się na kurs lub zajęcia – nie dość, że nauczysz się czegoś nowego lub odświeżysz umiejętności, to jeszcze pojawią się tam ludzie, z którymi można nawiązać relacje. Dwie pieczenie na jednym ogniu.
Nic nie pomaga? Spróbuj umówić się do psychologa i porozmawiać z nim o swoim problemie. Ma on wiedzę specjalistyczną i na pewno pomoże.

Twoje relacje nie świadczą o Twojej wartości. Nie musisz być w związku, żeby coś znaczyć. Sama uzależniałam moją samoocenę od chłopaka – musiał być byle jaki, tylko żeby był. Koleżanki miały, ja też chciałam. Przez to dokonywałam naprawdę złych wyborów. Nieraz czuję się samotna, wtedy najczęściej zajmuję czymś głowę, ostatnio jest to blog, któremu poświęcam sporo czasu. Samotność nie jest zła, kiedy ją akceptujesz i chociaż próbujesz sobie z nią radzić.

A Ty jakie znasz sposoby na walkę z samotnością? Pogadajmy!

Czytaj więcej »

10 sierpnia

11 rzeczy, które zaskoczyły mnie w dorosłości.

Jak byłam młodsza, nie mogłam się doczekać dorosłości i wyprowadzki z domu. Myślałam, że wszystko będzie proste i przyjemne… tymczasem okazuje się, że wcale takie nie jest, ale najważniejsze jest to, że odzyskałam spokój ducha i zdrowie psychiczne. Kto z nas nie mówił: „Jak skończę 18 lat…” – tak, tak, wiem, zdobędziesz świat. Niestety, zderzenie z rzeczywistością bywa brutalne prawie tak bardzo, jak uderzenie małym palcem stopy o kant szafki. Dzisiaj wiem, że 18-stka ≠ dorosłość. I że dorosłość tak naprawdę zaczyna się po wyprowadzce, gdy musisz radzić sobie sama, a nikt nie dał instrukcji. Nagle okazuje się, że nie wiesz tylu rzeczy, między innymi, jak wypełnić ten PiT – bo ważniejsze w szkole było zabijanie naszej kreatywności i wkładanie do głowy formułek, a nie praktyczna wiedza. No ale dobrze, o systemie szkolnictwa nie dzisiaj.

Co mnie zaskoczyło w dorosłym życiu?

1. Jak będę zarabiać 2000zł, to po roku wcale nie będę miała odłożonych 18 tysięcy zł.

Dziwne, nie? Przecież właśnie w ten sposób powinno to działać! Niestety, ceny coraz wyższe, a pieniądze wciąż te same. No i zapomniałam doliczyć rachunków i kosztów utrzymania, ale to się przecież wytnie!

2.Dorośli wcale nie są mądrzejsi i lepiej zorganizowani.

Niektórzy owszem, ale jak byłam dzieckiem, to myślałam, że dorośli są poważni, mają swoje firmy, zawsze są punktualni, mają wszystko zorganizowane. Ehe, śmieję się z tego, bo mam 24 lata i bawią mnie prymitywne żarty i totalnie nie mam pojęcia, gdzie znów zostawiłam ładowarkę albo buty.

3. Fakt, że trzeba wymyślić, co będzie się jadło danego dnia. I to trzy razy.

Największy problem mam z układaniem jadłospisów oraz list, co kupować i jak jeść, żeby jak najmniej się marnowało. Wbrew pozorom, gotowanie dla jednej osoby jest trudne. Finalnie okazuje się, że kanapki też mogą być jedzone na obiad… A potem trzeba to jeszcze zrobić i posprzątać.

4. Wypłata cieszy mniej, bo wydaje się jej większość na rachunki.

Smutna rzeczywistość – dostaję pieniądze za pracę i nawet nie patrzę do końca, ile tam jest, bo i tak wszystko wydaję na pokój, w którym mieszkam. Szef mówi, że spóźni się trochę z wypłatą, to macham ręką, byle do piątego przyszła, bo muszę zapłacić za wynajem.

5. Budzisz się któregoś dnia i cieszysz się, że możesz wymienić gąbkę w zlewie na czystą.

Nalewasz obficie płynu i myjesz te talerze, będąc pod wrażeniem, jak dobrze gąbka zbiera brud. Paranoja! A więc to jest sekret szczęścia, wystarczy wymienić gąbkę, by znów dobrze się poczuć.

6. Oceny w szkole nie są ważne.

Na żadnej rozmowie kwalifikacyjnej, nigdy nikt nie zapytał mnie o wzór skróconego mnożenia i o to, czy Pampa jest krainą leżącą w Ameryce Południowej. W dorosłym życiu to się nie liczy (chyba, że ktoś mieszka w Pampie). Liczą się rzeczywiste umiejętności pod konkretną pracę. Po skończeniu studiów nie przychodzi komitet powitalny, wręczający Ci miliony w gotówce i przepisem na sukces.

7. Nie trzeba się godzić na wszystko, bo ktoś się obrazi.

Stawianie granic, nawet starszym osobom, jest potrzebne dla zdrowia psychicznego. Co z tego, że ktoś się obrazi? No to się obrazi. Nie trzeba być grzeczną i miłą osobą, kiedy ktoś narusza Twoje granice. Można protestować i uczyć się dbania o siebie.

8. Jak masz opakowanie od lodów w zamrażalniku, to prawdopodobnie są to lody, a nie koperek.

Serio! Czyli dobra informacja. Dodatkowo jak zjesz je na śniadanie, to nikt nie zrobi Ci wykładu na temat szkodliwości cukru i tego, że najpierw TRZEBA zjeść inny posiłek.

9. Ludzie są zawistni i niewiele osób życzy Ci dobrze.

To dla mnie jeden z większych szoków! Ktoś osiąga sukces, zamiast się cieszyć, trzeba go pomówić. A jeszcze jak kobieta osiągnęła sukces? „Na pewno komuś dała” – działa to na mnie jak płachta na byka. Nie dyskredytuje się niczyich osiągnięć! Podobno prawdziwych przyjaciół poznajesz po tym, jak znoszą Twoje wygrane.

10. Różnica między wypłatą netto a brutto.

Ja jestem studentką, więc nie płacę podatku, ale jak mój chłopak pokazał mi ostatnio, ile podatku oddaje państwu, to byłam bardzo zaskoczona. A od nowego roku czeka mnie to samo. (*)

11. Jak jest się dorosłym, to ma się dorosłe ubrania.

Co… Dalej mam koszulki z jednorożcami, ani garsonki ani szpilek (na szpilkach nawet nie umiem chodzić). Żadnego parasola, szarego płaszcza, a czasem jednakowych skarpetek. Nie posiadam w szafie ani jednej koszuli oraz białej bluzki. Z tego, co widzę, to wiele osób ma gdzieś to, czy mają formalny strój i czy pasuje do wieku… To dobrze! Pewnie, na odpowiedzialnych stanowiskach, typu praca w banku, elegancki ubiór jest obowiązkowy. Ale ja w życiu dążę do tego, żebym mogła się ubierać do pracy tak, jak chcę, a nie tak, jak wymagają ode mnie tego sztywne normy.

Dorosłość przyszła szybko i niespodziewanie. Chciałoby się niejednokrotnie wrócić do czasów, kiedy jedynym zmartwieniem było to, czy dwie zwykłe karteczki wymienia się na jedną brokatową albo, że zapomniało się fletu na lekcje muzyki. Można jedynie powspominać i starać się żyć najlepiej, jak umiemy, w zgodzie ze sobą.

A Ciebie co najbardziej zaskoczyło? Pogadajmy. Zapraszam też na mojego Instagrama, gdzie organizuję konkurs. Miłego popołudnia!

Czytaj więcej »

05 sierpnia

5 romansów idealnych na letnie wieczory.

Hej, Bejbiczki. Postanowiłam, że będę częściej dodawała wpisy na bloga. Nie będę pisała, że co czwartek czy co wtorek, ale postaram się dwa razy w tygodniu coś dodać, więc zapraszam. Ostatnio mam napięty harmonogram i trochę nie wiem co robić z życiem – nie jest wiadome, czy wracam na studia, nie mogę znaleźć pracy, dużo ćwiczę, by zgubić wagę. Moje poczynania możecie śledzić na Instagramie, do czego bardzo zachęcam. Organizuję tam konkurs, do wygrania fajne rzeczy, dlatego tym bardziej polecam zaobserwować.

Dziś nie będzie toksycznych związków, zmian czy stanów lękowych – dla odmiany :D Trudne tematy są ważne, ale fajnie od nich trochę odpocząć. Bardzo lubię czytać, szczególnie romanse i kryminały, dlatego przygotowałam listę 5 romansów, które wciągają i są idealne na letnie wieczory. Jestem dość wymagająca, jeśli chodzi o książki. Nie lubię standardowych, schematycznych romansów, gdzie głównym wątkiem jest tylko i wyłącznie seks. Musi być namiętność, poczucie humoru. Coś, co nie pozwala się oderwać od lektury.

Wszystkie poniższe pozycje znajdziesz na Legimi. Jeżeli zarejestrujesz się z mojego linku, masz miesiąc darmowego okresu próbnego, a ja dostanę wtedy 2 darmowe tygodnie. Masz numer w Play? Miesięczna opłata Legimi kosztuje wtedy 19,99 zł za same ebooki.

Vii Keelad – Rywale

Krótki opis: Romans z wątkiem hate-love. Dwie zwaśnione rodziny dziedziczą hotel. Z pokolenia na pokolenie jest między nimi nienawiść – najpierw między dziadkami, zakochanymi w tej samej kobiecie (staruszka zostawiła im jeden z najcenniejszych hoteli na świecie), później między ojcami, a następnie między dziećmi, Sophią i Westonem. Lądują w hotelu, by naprawić bałagan po przodkach – nienawidzą się, wiadomo. Tylko czy dadzą radę zapanować nad rosnącym pożądaniem?

Książka tak bardzo reklamowana, że aż po nią sięgnęłam i… przepadłam! Naprawdę, bardzo dawno nie czytałam niczego tak dobrego. Bohaterowie są charakterni, uparci i dobrze wykreowani. Dialogi i sytuacje komiczne, inteligentne. Rewelacja.

Sally Thorne – Wredne igraszki

Krótki opis: Romans biurowy. Lucy i Joshua nienawidzą się i nie mają żadnych problemów z okazywaniem sobie tej nienawiści. Josh traktuje pracę poważnie, jest ponury i sztywny, czym drażni Lucy. On z kolei nie potrafi zrozumieć, jak Lucy może być taka bałaganiarą, chodzić w kolorowych strojach i mieć tak dziwaczne przyzwyczajenia. Na dodatek siedzą w tym samym pomieszczeniu. Tylko jedno z nich może zdobyć awans, więc gra zaczyna się na poważnie. Tutaj też występuje wątek hate-love.

Powiem szczerze, że na początku bałam się, że będzie to schematyczny, nudny romans, ale i tak po niego sięgnęłam. Nie zawiodłam się, zabawna i lekka książka. Akcja budowana jest powoli, z zapartym tchem śledziłam poczynania bohaterów. Ciężko oderwać się od tej historii.

Elizabeth O’Roark – Przebudzenie Olivii

Krótki opis: Will to trener żeńskiej grupy biegaczek, który musiał porzucić swoje marzenia o zawodowej wspinaczce górskiej i zająć się farmą zostawioną przez zmarłego ojca. Olivia to zbuntowana i twarda dziewczyna. Została wyrzucona z poprzedniej szkoły i trafiła do szkoły oraz drużyny Willa. Mężczyzna podchodzi do niej z rezerwą, ale później zmienia swój stosunek. Dziewczyna ma problem, lecz nie potrafi sobie z nim poradzić – kilka razy wspominała o tym ludziom, nikt jej nie słuchał, więc przestała. Will postanawia jej pomóc.

Siedziałam i czytałam tę książkę do 5 rano, bo nie mogłam pozwolić sobie na sen, gdy akcja tak się toczyła! Niestandardowa historia, na długo została w mojej pamięci. Nie jest to może super lekka pozycja, ale na pewno warta przeczytania. To na pewno jedna z niewielu perełek, jakie udało mi się przeczytać.

Elle Kennedy – Układ

Krótki opis: Hannah zakochuje się w chłopaku, który nawet nie wie o jej istnieniu. Niby dziewczyna jest bardzo pewna siebie, ale jeśli chodzi o związki i uwodzenie, niestety ciągnie za sobą dotkliwy bagaż doświadczeń. By zwrócić na siebie uwagę wybranka, wikła się w układ z kapitanem drużyny hokejowej - ma iść z nim na fałszywą randkę. Garrett decyduje się pomóc dziewczynie we wzbudzeniu zazdrości w innym, w zamian za pomoc w nauce. Dochodzi między nimi do pocałunku. Garrett uświadamia sobie, że nie może tak po prostu oddać Hannah bez walki, więc stara się przekonać dziewczynę, iż to on powinien być jej wybrankiem.

Ta książka jest troszkę schematyczna, ale nie przeszkadzało mi to w przeczytaniu jej w moment. Niezwykle zabawna, Hannah jest mistrzynią riposty i nie jest irytująca, jak to bywa w przypadku romansów. Stopniowe budowanie napięcia na plus, szybko się czyta. Garrett też jest ciekawą postacią, ale o tym najlepiej przekonać się samej. Ogólnie jest to seria, pierwsza z czterech książek.

Corinne Michaels – Wróć do mnie

Krótki opis: Jedna noc sprzed ośmiu lat na zawsze odmieniła jego życie. Żadnych imion, żadnych obietnic, tylko dwoje nieszczęśliwych ludzi, pragnących ukoić swój ból i żal. Zniknęła nad ranem, zabrała wtedy cząstkę jego. Tego dnia jechał na obóz dla rekrutów, miał nigdy nie wrócić do Pensylwanii. Wrócił, by pochować wraz z braćmi znienawidzonego ojca. Wtedy odnajduje tę kobietę. Jest jeszcze piękniejsza, niż zapamiętał. Ma też męża i dziecko. Teraz robi wszystko, by ją zatrzymać, nie wypuści jej drugi raz.

Świetna książka. Są w niej ciężkie wątki, ale zdecydowanie warta polecenia i przeczytania. Piękna, chwilami bolesna historia. Nie jest przerysowana, bohaterowie są dobrze wykreowani, szybko się czyta. Jedna z czterech książek w serii o braciach Arrowood – osobiście polecam wszystkie, trudno było mi się rozstać z postaciami poznanymi na kartkach lektury.

Czytałyście coś z tych pozycji? A może macie do polecenia jakieś romanse, które bardzo Wam się spodobały? Pogadajmy!

Czytaj więcej »

22 lipca

Jak zmienić swoje życie?

Zmiany. Jedni się boją, inni nie mogą się doczekać, ale zawsze towarzyszy nam strach i ekscytacja. Nie wiesz, jak będzie wyglądać Twoje życie po zmianie, choć wiesz, że jej potrzebujesz. Pocieszę Cię – nikt nie wie, jakie konsekwencje przynosi fakt, że coś zmieniasz w swoim życiu i niestety nikt nie jest w stanie wziąć tego na siebie. W życiu czasami trzeba dokonać poważniejszych zmian, niż zmiana fryzury (co oczywiście też jest ważną zmianą! 😉) Uważasz, że Twoje życie jest nudne? Chcesz w końcu ruszyć do przodu, ale nie wiesz jak? Usiądź sobie wygodnie, zrób herbatę (no dobrze, może w odwrotnej kolejności) i przeczytaj.

Niejednokrotnie dokonywałam zmian w swoim życiu, nieraz dość drastycznych – przeprowadzałam się 6 razy, z czego dwa razy za granicę. Przerwałam technikum w 3 klasie, zamiast je skończyć i wyprowadziłam się do Gdyni. Później podjęłam z dnia na dzień decyzję, że chcę wyjechać do Anglii do pracy, następnego dnia miałam już bilet do siostry, a wszystko przez depresję, brak perspektyw i brak wsparcia ze strony byłego chłopaka. Dodatkowo jego matka traktowała mnie źle, a mieszkałam z nimi na co dzień i coś we mnie pękło. Kolejny raz to znów była Anglia – tym razem do znajomego, który okazał się bardzo toksyczną osobą, wróciłam do Polski całkowicie rozwalona psychicznie z wagą 49 kg. Nie wszystkie moje decyzje były dobre, ale skąd wtedy miałam o tym wiedzieć? Odważyłam się, spróbowałam innego życia, miałam dość oceniania przez ludzi i mówienia jak mam żyć, więc zaczęłam po swojemu. Zwykle zmieniałam miejsce zamieszkania, gdy gdzieś zaczynało być źle, bo bardzo potrzebowałam zmian i czegoś innego.

Przez całe życie przyciągałam do siebie mężczyzn, którzy źle mnie traktowali, byli skupieni na sobie, mieli nałogi. Zapytałam swojej pani psycholog, dlaczego tak jest. Wyjaśniła mi, że moja podświadomość chce niepokoju, nerwów i podsuwa mi wzorce z domu rodzinnego (jestem z dysfunkcyjnej rodziny). Pomyślałam o tym, zaczęłam dostrzegać czerwone flagi w zachowaniach, toksyczne zachowania i w ten oto sposób jestem w zdrowym, szczęśliwym związku, a grono moich znajomych trochę się pomniejszyło.

Jeżeli chcesz trwałych i dobrych zmian w swoim życiu, przede wszystkim musisz ustalić sobie cel, do którego będziesz dążyć. Musi być skonkretyzowany. Myśl o nim codziennie, inspiruj się i RÓB coś w tym kierunku. Chcesz być dekoratorką wnętrz? Odważ się na kurs, poszukaj w internecie zleceń, zapisz się do szkoły. Chcesz zmienić studia, które Ci się nie podobają, ale studiujesz już któryś rok i szkoda Ci przerywać, jak zaraz koniec? A wolisz się męczyć i tracić czas na niepotrzebne, nieinteresujące Cię rzeczy? Chcesz czegoś więcej od życia, niż praca – dom, praca – dom? Pomyśl o tym, co umiesz, czego pragniesz albo w czym dobrze się czujesz i szukaj sobie kursów, webinarów, idź do doradcy zawodowego, poczytaj o tej pracy czy tym zainteresowaniu, a później PRÓBUJ, PRÓBUJ i jeszcze raz PRÓBUJ.

Na moim przykładzie – bardzo długo nie wiedziałam, czego chcę. Zawsze miałam smykałkę do pisania, ale zbyt mało wiary w siebie. Gdzieś przeczytałam zdanie: „Po prostu zacznij dzisiaj” i pomyślałam „kurczę, w sumie czemu nie” i tak oto męczyłam się z założeniem bloga, doprowadzeniem go do porządku od strony technicznej, nie spałam po nocach, by jakoś to wyglądało. Założyłam Instagrama, spędzam dużo czasu na robieniu grafik i pisaniu tekstów. Czuję się mega szczęśliwa, choć wymaga to dużego nakładu pracy z mojej strony. Wiem jedno – to jest to. Nie szukałam wymówek, po prostu zaczęłam od razu po przeczytaniu tego zdania. No bo co mi szkodziło? Co złego może się stać, gdy spróbujesz i nie wyjdzie? Nic. Totalnie nic. Poszukasz czegoś innego.

Nie szukaj wymówek – jeśli chcesz, znajdziesz sposób, jeśli nie to znajdziesz powód.

Przed zmianami blokują nas przekonania, które mamy od dziecka i które zostały nam WMÓWIONE. Jeśli ktoś Ci mówi, że nie dasz rady, to spójrz na swoje życie, na to co zniosłaś, co udało Ci się samej zrobić i zastanów się, czy na pewno tak jest. Uwierz w swoje możliwości. Wiem, że to brzmi jak z książek o rozwoju osobistym, ale serio tak jest.

Chcę zmienić swoje życie, ale nie wiem jak.

Jest na to kilka sposobów.

1. Przede wszystkim musisz określić swój cel, którym może być Twoje marzenie albo coś, co podniesie jakość Twojego życia. Cel powinien być zrozumiale sformułowany, by później stworzyć plan, który małymi kroczkami możesz wykonywać. Polecam do tego metodę SMART, która pomaga zwiększać skuteczność działań. Według niej, cel musi być szczegółowy, mierzalny, atrakcyjny, realistyczny, terminowy.

2. Koncentruj się na jednym celu, określ priorytety i skupiaj się na nich. Jak masz słabą kondycję, to nie przebiegniesz od razu 30 km, ale możesz co dzień lub co kilka dni sukcesywnie zwiększać liczbę przebiegniętych kilometrów – najpierw 2, później 5, później 11 i tak coraz wyżej. Nie wszystko naraz.

3. Świętuj to, że udało Ci się zakończyć każdy mały krok, który sobie wyznaczyłaś. Jak? Zrób coś, co lubisz, kup coś ładnego albo zjedz to, na co masz ochotę, sposobów jest mnóstwo.

4. Jeżeli czujesz, że samej Ci ciężko, znajdź sobie towarzystwo – na Facebooku, Instagramie, gdziekolwiek. Zrobiłam wyzwanie #zadbanyczerwiec, w którym chodziło o to, by dbać o siebie i być dla siebie dobrą. Nikt nie wziął w tym udziału, ale ja codziennie robiłam dla siebie jedną rzecz (co prawda nie zawsze ją publikowałam, lecz robiłam) – ludzie reagowali na Instagramie i wspierali mnie, co było motywujące.

5. No właśnie, motywacja… czy wiesz, co może Cię zmotywować do działania w momentach zwątpienia? Wypisz kilka odpowiedzi i patrz na nie, kiedy w siebie zwątpisz.

6. Pamiętaj o mierzeniu swoich postępów i porównywaniu ich – to da niesamowitego powera!

Bądź dla siebie dobra, każdy ma słabszy dzień, tydzień czy miesiąc, ale to nie jest powód, żeby się poddawać. Zmiany nie przychodzą łatwo i głównie muszą zajść w naszym myśleniu. Nie myśl, że jesteś niewystarczająco sprytna, inteligentna, zabawna, zmotywowana, tylko po prostu weź się za to, co od dawna chodzi Ci po głowie i zmień coś.

PO PROSTU ZACZNIJ DZISIAJ.

Czytaj więcej »

09 lipca

Praca w call center - nie taki diabeł straszny...

Cześć, Kochani!

Trochę mnie nie było, bo cierpiałam na brak weny twórczej, ale wracam! Chciałabym dziś poruszyć temat pracy w call center. Jako osoba, która pracowała w dwóch firmach na czterech projektach, a na dniach zaczynam pracę w trzeciej, opowiem Wam trochę o plusach i minusach pracy, o tym, jak to wygląda i co się z tym wiąże. Niestety, nie mogę znaleźć pracy stacjonarnie, więc jestem zmuszona szukać przez internet no i udało się załatwić pracę zdalną. Szkoda tylko, że nie będzie owocowych śród, nie wiem jak dam radę bez nich!

Ja lubię rozmawiać z ludźmi, ale nienawidzę wciskać im rzeczy, których nie chcą. Bardzo miło przeprowadzało mi się ankiety na temat hurtowni spożywczych albo dlaczego nie skorzystali z usług fotowoltaicznych. Niejednokrotnie w pracy na sali był śmiech, jak z kimś rozmawiałam. Nie dziwię się też klientom, którzy są zdenerwowani – np. ludzie z fotowoltaiki dzwonią do nich po kilka razy dziennie, z różnych firm, w czasie pracy albo późnym wieczorem, kiedy chcą się zrelaksować, spędzić czas z rodziną. Nawet kiedy mówią, by usunąć ich numer z bazy, to zaraz kolejna firma do tej bazy ich doda.

Jak wygląda praca w call center?

Na infolinii oferujesz produkty, przedłużasz umowę albo przyjmujesz reklamacje, przeprowadzasz ankiety. Są połączenia wychodzące, przychodzące albo oba. Kiedy dzwonisz do ludzi, masz bazę danych, a w niej wszystko – imię, nazwisko, adres, nip i połączenia wykonywane są automatycznie. Z kolei połączenia przychodzące, no to po prostu odbierasz, przedstawiasz formułkę typu „Dzień dobry, tutaj Janina Nowak, firma XYZ, w czym mogę pomóc?” i lecimy. Oczywiście wcześniej masz szkolenie z produktu, które trwa od dnia do nawet czterech, w zależności od tego, jakie będziesz mieć zadania.

Często w call center pojawiają się też czaty z klientami, odpisywanie na maile, na smsy.

Jakie muszę mieć wykształcenie do pracy w CC?

Żadnego. Wystarczy, że umiesz czytać i pisać. Często to pierwsza praca studentów, jest tam masa młodych ludzi, ale są także osoby podchodzące pod 50-kę. Mile widziane są kompetencje miękkie, tzn. to, jak radzisz sobie ze stresem, kreatywność, rozwiązywanie konfliktów, łatwość w nawiązywaniu kontaktów, wysoka kultura osobista.

Ile zarabia się w call center?

Studenci zarabiają 18-20 zł netto, z kolei osoby bez statusu studenta ok. 16 zł netto. Wszystko zazwyczaj idzie według najnowszej najniższej krajowej za godzinę. W większości są premie od sprzedaży, gdy wejdziesz na jakiś próg, od którego się naliczają. Czasem niektóre firmy robią tak, że po przepracowaniu danej ilości godzin, oddają pieniądze za godziny, które spędziłaś na szkoleniu.

PLUSY PRACY W CALL CENTER:

Elastyczny grafik, zwykle wymagane jest minimum 30h w tygodniu.
Wszyscy chętnie Ci pomogą, serio! Zawsze ktoś służy radą.
Bardzo łatwo dostać tam pracę.
Profity typu karta MultiSport i opieka lekarska.
Ludzie są przeważnie (ale nie zawsze!) mili i grzecznie odmawiają.
Uczysz się asertywności, argumentacji, nabywasz doświadczenie i wiedzę związaną z daną branżą.
Konkursy z nagrodami za wysokie wyniki sprzedażowe.
Spotkania integracyjne po pracy.

MINUSY PRACY W CALL CENTER:

Trzeba być odpornym na stres. Nie tylko klienci mogą być denerwujący, ale także team leaderzy, którym zależy na wynikach.
Niektóre firmy robią tak (sama miałam okazję się przekonać), że jeśli nie uda Ci się zrobić wymaganej normy, to idziesz do domu – wiąże się to z mniejszą wypłatą za pracę.
Zdarza się, że klienci są agresywni, wyżywają się na Tobie lub zaczynają nagle płakać.
Cały czas siedzisz przy komputerze – nie dość, że głównie siedzisz, to męczysz oczy.
Twoje rozmowy są oceniane, musisz użyć różnych argumentów po dwa razy i próbować zbić obiekcje.
Dopóki dobrze Ci idzie albo zaczynasz, team lederzy są w porządku – klepią Cię po plecach, mówią miłe słowa. Później, gdy idzie gorzej, traktują jak powietrze. Zapominają, jak było, gdy sami siedzieli na słuchawce.

Ciekawe, dziwne, śmieszne sytuacje, jakie mi się przydarzyły:

· Pan koło 60-tki zapraszał mnie na kawę, opowiadał o swojej córce i mówił bardzo wulgarne dowcipy, zapraszał mnie do SPA swojej córki. Gdy prawie podpisałam umowę, okazało się, że nie może jej podpisać, bo wyjeżdża za granicę.

· Typ chciał przedłużyć umowę na prąd na nazwisko zmarłej matki.

· Nie mogłam pomóc starszej pani, która jest sama i nie ma nikogo, w pewnym momencie rozpłakała się i powiedziała „po co ja w ogóle żyję”… przeżywałam to bardzo długo, bo to była moja trzecia albo czwarta rozmowa jak zaczynałam.

· Namawiałam pana na panele fotowoltaiczne i słychać, że pan w sędziwym wieku, pytania w stylu „a po co ja to będę robił, nie zdąży mi się zwrócić, szybciej umrę” a ja mówię „no to dla dzieci pan zrobi, im się zwróci” na co pan „darmozjady niech sobie same robią”.

· Inny pan, tekst, że on niedługo umrze i po co mu to jak on ma 70 lat. No to wchodzę ja, cała na biało „ale proszę pana, zupełnie pan nie brzmi na 70 lat, 40 maksymalnie! Jak pan trochę pobiega i będzie się dużo śmiał, to jeszcze pan pożyje!” no i rozbawiłam go, zaczął się śmiać, więc powiedziałam „widzi Pan? Już przedłużył pan sobie życie o kilka lat!”

· Zapraszanie na kawę od obcych mężczyzn to norma. Wystarczy mieć miły głos.

· Do koleżanki wiecznie dzwonił gość, który masturbował się do jej głosu. To niestety nie jest żart.

Reasumując, praca na słuchawce nie jest dla ludzi o słabej psychice, ale czas pracy jest naprawdę elastyczny. Teraz będę pracowała z domu, więc nie będę miała nad głową team leaderów, którzy będą chodzić i suszyć głowę, ale niestety nie będę miała też ludzi na sali, którzy służą pomocą. Osobiście dla mnie na jakiś czas to dobre rozwiązanie, ale wszystko zależy od projektu i atmosfery. Na dłuższą metę na pewno bym zwariowała.

Czy pracowałaś kiedyś w call center albo słyszałaś coś na ten temat? Jak sobie to wyobrażałaś? Porozmawiajmy!

Czytaj więcej »

10 czerwca

Toksyczna miłość.

Cześć, Kochani!

Rozpoczęłam na Instagramie autorskie wyzwanie #zadbanykwiecien, gdzie każdego dnia pokazuję, jak dbam o siebie i co robię dla swojego zdrowia fizycznego i psychicznego. Wyzwanie ma na celu pamiętanie o tym, że jesteśmy dla siebie najważniejszymi osobami i nie ma nic złego w tym, że dbamy o swój rozwój, samopoczucie i jesteśmy dla siebie dobrzy. Zapraszam do dołączenia 😊

Dzisiaj chciałabym napisać o toksycznych związkach. Łatwo nazwać jakiś związek toksycznym i nie mówię tutaj o cyjanowodorze. 😉 Dwójka ludzi zaczyna się spotykać, wszystko jest pięknie. Są obietnice, miłe słowa, starania. I nagle coś się psuje. Zaczynają się ograniczenia stawiane przez drugą połówkę, coś mu czy jej nie wychodzi i jest to z Twojej winy i w ogóle to mogłabyś coś zrobić ze sobą, bo jest dla Ciebie taki dobry, a Ty taka niewdzięczna. Zaczyna się zatruwanie Twojego życia, manipulacja i niszczenie Cię dzień po dniu. Takie osoby ciągle oczekują więcej, nie dając nic w zamian. Krytykują i obniżają Twoją samoocenę, w dodatku TO TY czujesz się temu wszystkiemu winna.

Kiedyś przeczytałam, że toksyczne osoby mają bardzo podobne zachowania do tych stosowanych w sektach – od razu wiedzą, czego potrzebujesz, jakiej osoby szukasz i pozorują się na taką. Dostajesz mnóstwo komplementów i zainteresowania (bo kto z nas nie chce społecznej akceptacji i poczucia przynależności?). Nawet zauważając, że coś z Twoją drugą połówką jest nie tak, nie wierzysz w to – przecież był miły, szarmancki, czarujący, zawsze „dzień dobry” mówił, no wzór cnót i ideał. Pewnie ma po prostu gorszy dzień. Zaczynasz sobie tłumaczyć jego wybuchy złości i inne krzywdzące zachowania, usprawiedliwiasz to, pozwalasz na takie traktowanie siebie w taki sposób. Warto? Absolutnie.

Jak rozpoznać toksyczny związek?

1. Partner odcina Cię od Twojej rodziny, znajomych – od każdego, kto może zauważyć, jaką jest osobą i zwrócić Ci na to uwagę.

2. Zawsze to on ma wybór i do niego należy ostatnie słowo – co jecie, gdzie idziecie, co oglądacie, gdzie będziecie mieszkać itp.

3. Jest chorobliwie zazdrosny o Twoje koleżanki, rodzinę, a nawet obcych mężczyzn na ulicy.

4. Manipuluje Tobą i mówi, że za mało się starasz i jesteś niewystarczająca i że to przez Ciebie ten związek nie funkcjonuje.

5. Mężczyzna budzi w Tobie strach, ale nie chcesz mu o tym mówić w obawie przed wybuchem gniewu.

6. Druga osoba sprawia, że nie masz kontroli nad swoim życiem.

7. Ośmiesza Cię i kompromituje w obecności innych.

8. Mówi i robi rzeczy przez które czujesz się bez niego bezradna, wszystko jest JEGO zasługą.

9. Nie mówisz nikomu o tym, co się dzieje w Twoim związku ze strachu przed tym, że ktoś nie zrozumie.

10. Bronisz swojego oprawcy, zawsze tłumaczysz jego zachowania.

11. Robi z siebie ofiarę, a to Ty nią jesteś.

Jakie są przyczyny wchodzenia w toksyczny związek?

Dzieciństwo. Ludzie żyjący w destrukcyjnym środowisku, gdzie był alkohol, narkotyki, jakakolwiek forma przemocy (psychiczna/fizyczna) wchodzą w związki z socjopatami podświadomie. Przez braki z dzieciństwa, np. brak zaspokojenia podstawowych potrzeb czy akceptacji ze strony rodziny. To powielany w dorosłym życiu schemat, by czuć to samo, co w domu rodzinnym – niepewność, lęk, brak akceptacji.

Jak zakończyć toksyczny związek?

Możesz udać się po pomoc do specjalisty, skorzystać z grup wsparcia albo spróbować wzmocnić swoją pewność siebie (co jest trudne, gdy ciągle słyszysz, że coś jest Twoją winą). Co lubiłaś robić przed związkiem? Pomyśl o sobie i o tym czego chcesz, co lubisz, jaka jesteś. Nie jest prostą rzeczą zakończyć toksyczny związek - wiem z doświadczenia. Najpierw w ogóle przyznać się do tego, że związek jest destrukcyjny i toksyczny. Ja dopiero po 4 miesiącach zdałam sobie sprawę, że coś jest nie tak. Udało mi się zakończyć to w taki sposób, że ten chłopak sam mnie rzucił, więc miałam szczęście. Chwilę zajęło mi pozbieranie się po tym i wciąż nie rozumiem, dlaczego po pierwszych sygnałach zostałam, zamiast uciekać. Są pary, które rozstają się, wracają do siebie i tak w kółko, bo on się zmieni – któreś musi zacząć zmianę, by związek taki miał sens, wtedy pojawia się pomysł pójścia na terapię dla par. Same słowa nie wystarczają, co z tego, że ktoś powie, iż się zmieni? Nic. Nie daj się wciągnąć w błędne koło.

Toksyczne osoby są toksyczne nieświadomie, chcą pokazać komuś jak to jest czuć się bezwartościowym i nic niewartym, bo kiedyś ktoś był taki w stosunku dla nich. To powielany mimowolnie w dorosłości schemat. Czy da się pomóc takiej osobie? Owszem, ale jest ciężko – ktoś, kto wie lepiej i jest nieomylny, nie dopuści do siebie informacji o tym, że ma zaburzenia społeczne. Można próbować.

Mam nadzieję, że nic takiego Was nie spotka, a jeśli spotkało, to przytulam Was mocno! Jeśli chcesz, opowiedz o swoich doświadczeniach. Czy Ty lub ktoś bliski Tobie był lub jest w toksycznym związku? Zapraszam do rozmowy!

Czytaj więcej »